ΑΜΦΙΠΟΛΗ: Σε «συνθήκες σπηλαίου» συνεχίζουν οι ανασκαφές
2014-10-11 13:03
Σε πυρετώδεις ρυθμούς συνεχίζουν οι ανασκαφές στον τύμβο Καστά από την Κατερίνα Περιστέρη και τους συνεργάτες της. Δεν αποκλείεται μάλιστα να έχουμε νέες ανακοινώσεις ακόμα και μέσα στο Σαββατοκύριακο.
Τη στιγμή που όλο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο παιχνίδι πιθανοτήτων για το ποιος είναι ο ένοικος του τάφου, ουσιαστικά η διεπιστημονική ομάδα Περιστέρη, έχει στρέψει την προσοχή της στον τέταρτο θάλαμο.
Ακόμα πάντως δεν έχει διαπιστωθεί αν πρόκειται για κύριο δωμάτιο ή απλά για προθάλαμο. Το αργότερο στα μέσα της εβδομάδας θα έχει ανοιχτεί η μικρή πύλη που οδηγεί προς τα έγκατα του τάφου, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων.
Χωροταξικά η απόσταση αυτή εκτιμάται στο ένα μέτρο και τα περισσότερα στοιχεία συγκλίνουν στo γεγονός ότι πρόκειται για κλίμακα παρά για κεκλιμένη επιφάνεια.
Ο τρίτος θάλαμος έχει δάπεδο κατηφορικό και μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα έχει απελευθερωθεί από το χώμα, ενώ οι ανασκαφείς περιμένουν να δουν αν υπάρχει ράμπα ή σκάλα.
Επειδή η πόρτα στον τέταρτο διαφραγματικό τοίχο είναι έκκεντρη, οι μηχανικοί περιμένουν σκάλα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως να είναι κατά κάποια έννοια στριφογυριστή.
Από την άλλη οι γεωλόγοι περιμένουν ο τάφος να είναι μέσα σε βράχο με οροφή καμαρωτή για λόγους στατικότητας.
Για αυτό ακριβώς το λόγο οι εργασίες γίνονται με λίγα άτομα να βρίσκονται εντός του συγκεκριμένου χώρου, η ομάδα εργάζεται σε «συνθήκες σπηλαίου», όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει η κ. Περιστέρη.
Γεωλόγοι, πιστεύουν πως - για λόγους στατικότητας - ο τέταρτος θάλαμος θα πρέπει να έχει κατασκευαστεί σε φυσικό βράχο, στον οποίο έχει σκαφτεί ακόμα και η οροφή του, η οποία ίσως έχει σχήμα καμάρας, ενώ δίνουν αρκετές πιθανότητες στην άποψη που αναφέρει ότι από το συγκεκριμένο σημείο ξεκίνησε να κατασκευάζεται το μνημείο.
Πάντως ο συνδυασμός της σπασμένης μαρμάρινης θύρας και του μικρού ανοίγματος ψηλά στον τέταρτο διαφραγματικό τοίχο, ενισχύει το ενδεχόμενο των διαδοχικών τυμβωρυχιών, χωρίς όμως και αυτό να είναι δεδομένο καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο οι διάφορες ζημιές να προήλθαν τόσο από σεισμούς που έπληξαν την περιοχή όσο και σε οβίδες του βουλγαρικού στρατού, μία μονάδα του οποίου βρισκόταν στην περιοχή το 1913.
Τη στιγμή που όλο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο παιχνίδι πιθανοτήτων για το ποιος είναι ο ένοικος του τάφου, ουσιαστικά η διεπιστημονική ομάδα Περιστέρη, έχει στρέψει την προσοχή της στον τέταρτο θάλαμο.
Ακόμα πάντως δεν έχει διαπιστωθεί αν πρόκειται για κύριο δωμάτιο ή απλά για προθάλαμο. Το αργότερο στα μέσα της εβδομάδας θα έχει ανοιχτεί η μικρή πύλη που οδηγεί προς τα έγκατα του τάφου, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων.
Χωροταξικά η απόσταση αυτή εκτιμάται στο ένα μέτρο και τα περισσότερα στοιχεία συγκλίνουν στo γεγονός ότι πρόκειται για κλίμακα παρά για κεκλιμένη επιφάνεια.
Ο τρίτος θάλαμος έχει δάπεδο κατηφορικό και μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα έχει απελευθερωθεί από το χώμα, ενώ οι ανασκαφείς περιμένουν να δουν αν υπάρχει ράμπα ή σκάλα.
Επειδή η πόρτα στον τέταρτο διαφραγματικό τοίχο είναι έκκεντρη, οι μηχανικοί περιμένουν σκάλα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως να είναι κατά κάποια έννοια στριφογυριστή.
Από την άλλη οι γεωλόγοι περιμένουν ο τάφος να είναι μέσα σε βράχο με οροφή καμαρωτή για λόγους στατικότητας.
Για αυτό ακριβώς το λόγο οι εργασίες γίνονται με λίγα άτομα να βρίσκονται εντός του συγκεκριμένου χώρου, η ομάδα εργάζεται σε «συνθήκες σπηλαίου», όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει η κ. Περιστέρη.
Γεωλόγοι, πιστεύουν πως - για λόγους στατικότητας - ο τέταρτος θάλαμος θα πρέπει να έχει κατασκευαστεί σε φυσικό βράχο, στον οποίο έχει σκαφτεί ακόμα και η οροφή του, η οποία ίσως έχει σχήμα καμάρας, ενώ δίνουν αρκετές πιθανότητες στην άποψη που αναφέρει ότι από το συγκεκριμένο σημείο ξεκίνησε να κατασκευάζεται το μνημείο.
Πάντως ο συνδυασμός της σπασμένης μαρμάρινης θύρας και του μικρού ανοίγματος ψηλά στον τέταρτο διαφραγματικό τοίχο, ενισχύει το ενδεχόμενο των διαδοχικών τυμβωρυχιών, χωρίς όμως και αυτό να είναι δεδομένο καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο οι διάφορες ζημιές να προήλθαν τόσο από σεισμούς που έπληξαν την περιοχή όσο και σε οβίδες του βουλγαρικού στρατού, μία μονάδα του οποίου βρισκόταν στην περιοχή το 1913.